คนประเภทนี้จะเรียกว่าใช่รึเปล่าไม่รู้นะ ถ้าคุณได้อ่านบทความนี้แล้วคิดว่าคนประเภทนี้จะเรียกว่ายังไงดี เรื่องนี้เจอกับผู้เขียนเองเลย ตั้งแต่ร่างกายพิการจากอุบัติเหตุผ่านมาประมาณสามปีเห็นจะได้(ตอนเป็นใหม่ๆ)ครอบครัวได้พาผู้เขียนไปเปิดหูเปิดตาที่ห้างโลตัส (ไม่ระบุตำแหน่งละกัน) ที่เค้าพาไปที่นั่นเพราะตอนผู้เขียนร่างกายปกติชอบไปเดินซื้อของที่นั่นตลอด วันนั้นน่าจะเป็นวันเสาร์คนเยอะมากเลย. เชื่อหรือไม่ว่าพอเค้าอุ้มผู้เขียนลงจากรถยนต์มาที่รถเข็ญวีลแชร์ ทุกสายตาจับจ้องมาที่จุดเดียว ทำเอาผู้เขียนหน้าชาเลยแต่ก็เป็นปกติของคนนั่นแหละเห็นของแปลกก็ต้องมองเป็นธรรมดา ที่แปลกคือเจ๊คนที่จะเล่าถึงนี่แหละ
ครอบครัวของผู้เขียนเข็นรถพาเข้าห้างไปมีแต่คนมองแล้วก็ผ่านไปแต่พอรถเข็นผู้เขียนเข้าล็อกที่ขายเครื่องครัวมีคนเยอะเลย ผู้เขียนมองหาสิ่งที่ตัวเองอยากได้พอดีตาก็เหลือบไปเห็นเจ๊คนนึงยืนมองแต่ก็คิดว่าเค้าคงจะมองของที่ชั้นแต่จริงๆแล้วเจ๊แกมองผู้เขียนนั่งแหละ คิดว่าอาจจะรู้จักกันแต่ไม่ใช่ไม่คุ้นหน้าแกด้วยซ้ำไปพอแกเดินผ่านผู้เขียนไปแกก็ยังมองจนแกเดินสวนเลยไปแกก็ยังหันมามองชั่วขณะนั้นเองมีเสียงเหมือนของร่วงพอหันไปดูอ้าวยายเจ๊ที่มองเราตะกี้เดินชนเชลล์ที่ตั้งระหว่างทางเดินของบนเชลล์ตกลงพื้นกระจัดกระจาย คิดดูว่าจะมองอะไรขนาดนั้น (หรือร่างกายเราจะเหมือนมนุษย์ต่างดาว)
บทความ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น