คนใจพิการ part.1

           

      "คนใจพิการ" ประโยคนี้จะได้ยินบ่อยๆในหมู่คนพิการ ไม่ว่าจะเป็นคนร่างกายดีๆหรือคนพิการก็มีสิทธิได้ฉายานี้เหมือนกัน เรื่องที่จะนำมาเล่าให้ฟังในบทความนี้เป็นเรื่องจริงๆจากปากคนพิการที่ได้ไปประสบพบเจอมาด้วยตัวเอง (น่าจะให้ฉายานี้กับคนพวกนี้หรือไม่) ถ้าถามว่าคุณไปโรงพยาบาลคุณอยากเจอหมอ เจอพยาบาลหรือเจ้าหน้าที่แบบไหนในสถานการณ์เจ็บป่วยแบบนั้น ทุกคนก็อยากเจอเจ้าหน้าที่ที่พูดจาดีนึกถึงความรู้สึกของผู้ป่วยเป็นสำคัญ

แต่มีเจ้าหน้าที่พยาบาลบางคนหรือบางกลุ่มดีล่ะ(ไม่ขอระบุโรงพยาบาล) เอาผู้ช่วยพยาบาลพ่วงไปด้วย เรื่องมีอยู่ว่าคนพิการคนนี้ต้องไปเปลี่ยนสายฉี่ที่โรงพยาบาล ก่อนจะไปเปลี่ยนสายฉี่คนที่บ้านก็เช็ดล้างทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วพออุ้มขึ้นเตียงพยาบาลก็มาปิดม่านแล้วเตรียมอุปกรณ์เข้ามา นางบอกให้แหกขาออกแต่คนพิการบอกว่าขยับเองไม่ได้เหมือนางจะหงุดหงิด พอนางจับขาคนป่วยแหกออก(ใช้คำวาแหกเพราะต้องงอเข่าทั้งสองข้าง)  นางก็ถอดสายฉี่ออกเพื่อจจะล้างน้ำยาฆ่าเชื้อ  พอนางล้างเสร็จนางเดินออกไปพร้อมกับคำพูดน่ารักและเสียงหัวเราะของนางพยาบาลข้างนอก  "Dirtyมาก?!?"  เหมือนเป็นเรื่องสนุกของพวกนางที่เอาเรื่องคนป่วยไปเม้าส์  พอนางกลับเข้ามาพร้อมสายสวนอันใหม่คนพิการคนนั้นก็ถามนางว่า  "มันDirtyมากนักเหรอ"  คุณเคยเห็นคนหน้าซีดเหมือนไก่ต้มมั๊ย  หน้านางก็เป็นแบบนั้นเลยนางรีบปฏิเสธว่าไม่ได้พูด ยังไม่ทันได้เปลี่ยนสายฉี่เส้นใหม่จู่ๆนางก็เดินออกไปพร้อมกับเปิดม่านทิ้งไว้และเปิดส่วนนั้นของคนป่วยทิ้งไว้  ในห้องนั้นมีทั้งคนป่วยและญาติคนป่วยคนอื่นเดินกันไปมาขวักไขว่ แล้วนางก็หายไปนาน  เหมือนนางโกรธที่ถามนาง  คุณจะรู้สึกยังไงถ้าต้องนอนโชว์ส่วนนั้นให้คนมากมายดู  ใจนางทำด้วยอะไรแล้วนางไม่ใช่
พยาบาลฝึกหัดแน่นอนดูแล้วสี่สิบอัพและพยาบาลคนอื่นเรียกนางว่าป้า
               จรรยาบรรณของคนทำงานด้านนี้หายไปไหน คุณทำเพราะเงินหน่ะใช่แต่จิตสำนึกคุณก็ต้องมีด้วย ฝากคำถามทิ้งท้ายไว้ว่า "ถ้าคุณไปโรงพยาบาลแล้วไปเจอกับพยาบาลแบบนี้คุณจะทำยังไง"

                                                                                                         JT1975