พิการแล้วไง

     

 คุณเคยคิดมั๊ยว่าวันนึงจะต้องกลายเป็นคนพิการ คงไม่มีใครคิดแน่นอน แต่บางครั้งอาจเป็นชั่วขณะหนึ่งเราเห็นคนพิการแล้วคิดว่าถ้าตัวเองเป็นแบบนี้จะทำยังไง (ทำใจสิจ๊ะ) ประสบการจริงจากคนพิการรุนแรง ความคิดครั้งแรกที่รู้สึกตัวว่าตัวเองไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้อีกต่อไปแล้วคือ "จะอยู่ไปทำไมตายดีกว่า" แต่ถามว่าคิดแบบนั้นแล้วจะตายได้มั๊ย (บอกเลยว่ายาก) แล้วทำไงอยู่ไปก้อทรมาน หาวิธีฆ่าตัวตายดีกว่า

คิดสารพัดวิธีแต่ลืมไปว่าร่างกายไม่สามารถที่จะไปทำตามที่คิดไว้ได้ งั้นขอให้คนอื่นช่วยดีกว่า ถามว่าใครจะกล้าทำแค่คิดก้อบาปแล้ว มีแต่คำพูดปลอบใจให้กำลังใจสารพัด อยากบอกว่าไม่มีคำพูดอะไรที่ทำให้ดีขึ้นเลยแต่ก็อาจจะดีบ้างตอนที่ฟังเดี๋ยวนั้น แต่พอทุกอย่างสงบความรู้สึกแย่ๆมันก็กลับมาเหมือนเดิม รู้มั๊ยอะไรที่ช่วยได้ (????) ใจของตัวเองเท่านั้นที่ช่วยใจตัวเองได้ ฝึกทำจิตใจให้สงบ
เคยมีคนอกว่าอย่าไปขุดคุ้ยเรื่องในอดีตมาพูดมันจะทำให้คิดมาก แต่สำหรับคนพิการ (ไม่ทุกคนนะ) คิดว่าเอาเรื่องราวในอดีตมาเล่าให้คนอื่นฟังมันรู้สึกดี ได้เอาเรื่องดีๆตอนที่ตัวเองยังไม่พิการมาเล่าให้ คนอื่นฟังรู้สึกมีชีวิตชีวา การร้องเพลงก็ช่วยผ่อนคลายได้ดีทีเดียว ความทุกข์ความเจ็บปวดมันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาแต่ตัวเองต้องดึงตัวเองกลับมาสู้กับปัญหาสู้กับร่างกายที่มันไม่มีทางกลับมาสภาพเดิมได้อีกแล้ว คนรอบข้างก็ต้องช่วยเข้าใจคนพิการด้วยสำคัญมากๆเลย หวังว่าบทความทั้งหมดนี้จะเป็นประโยชน์แก่ทุกคน

                                                                                                                   โดย JT1975